Әжейдің майдандағы және оған дейінгі өмір естеліктерімен қызы Нина бөлісті.
«Анам 8 сынып тәмамдаған, кейіннен медучилищеге түсіп, аяқтаған соң, бірден соғысқа аттанған. Қасында жерлес 20 қыз болған. Елі мен жерін қимаған қыздар пойызда еңкілдеп, етектері жасқа толып, қан майданның ортасына дөп түскен», — деді қызы.
Әжей қару алып соғыспағанымен, госпитальдағы қызметінің қиынға соққанын қызына айтыпты.
«Фугас бомбасы ғимарат төбесіне құласа, қыздардың барлығы жиналып, оны атылып кетпеуі үшін жерге лақтырған. Бұл — басшылықтың бұйрығы еді және ол еш талқыланбайды. Жан-жақтан снарядтар ұшып жатқанда қыздар жаралы жауынгерлерді бомбадан сақтаушы жерге арқалап апарып, кейін қайта госпитальға көтерген. Сөйтіп жүрген күннің бірінде әкем Бекежан Бетебаев ауыр бас жарақатымен госпитальға түскен. Есін жинағанда қайта соғысқа аттанып, 1945 жылы анамды іздеп келіп, сол жылы отау құрған», — деді Нина.
Мұнымен өмірдің соқпағы бітпейді. Оксана күйеуімен бірге 1948 жылы Берлинді қалпына келтіруге барған. Сол жерде ұлын босанады. 1949 жылы Панфилов ауданына көшіп келген. Сонда Бекежан мұғалім, Оксана медбике қызметін атқарған. Бұдан кейін Қапшағайға қоныс аударған. Жалпы әжей үш құрсақ көтерген. Қазірде ұрпақтары Қазақстан мен Германияда өмір сүреді.
«Құрбы-құрдастарымен мындаға дейін араласты. Майданды қайғыра еске алады. Әлі күнге дейін жылап та қалады. Жан-жақтан қауғалаған оқ-қарудың даусы анамның жадында жатталған. Ол ең бастысы — соғыс болмағанын, ел аман, жұрт тыныш болуын тілейді», — деп қорытындылады сөзін Нина.
Естеріңізге сала кетейік, биыл Ұлы Жеңіске 80 жыл толып отыр. Оксана әжені мерекемен құттықтаған қауым көп, алайда, бұл — майданның салған жарасын еш жазбайды. Қонаев қаласы әкімдігі тарапынан әжеге 5 млн.теңге көлемінде бірреттік әлеуметтік көмек төленді.
